แววตา

คืนนี้ ที่โรงหนังมีหนังเรื่องหนึ่งที่ผมเฝ้ารอมานานเข้าฉาย
ผมนั่งดูจนจบเรื่องด้วยความรู้สึกตื่นเต้นกับเนื้อหา
แต่อีกครึ่งความคิดอดหวนนึกถึงที่ว่างข้างกายไม่ได้
ผมเหลียวมองที่ว่างข้าง ๆ ติดกัน ..มันว่างเปล่า
เพราะคนสำคัญที่สุดสำหรับผมไม่อยู่ตรงนั้น
ด้วยเหตุผลที่ผมจำต้องยอมเข้าใจ

"เราไม่ว่างนะ การบ้านเยอะมากเลย
อาจารย์ให้รายงานอื้อเลยอ่ะ ขอโทษจริงๆ"

ผมยิ้มแห้ง ๆ ตอบรับเหตุผลของเธอ

สุดท้ายก็คือ.. ผมมานั่งดูหนังอยู่คนเดียว

หนังจบเกือบห้าทุ่ม 
ผมเดินออกจากประตูทางออก ก็มองเห็นได้ว่า .. คืนนี้ฝนตก
ดูจะเป็นพายุเสียด้วยสิ ..

ในความคิดแรก ที่อยากจะรอให้ฝนซาสักหน่อย
ค่อยขี่มอเตอร์ไซค์คันโปรดกลับบ้าน
แต่ในขณะที่ผมยืนลังเลในความคิดอยู่นั้น..
ผมก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่ง กำลังกางร่มวิเศษ
(ถ้าคุณเคยดูหนังเรื่อง The Classic คุณคงเข้าใจว่า ร่มวิเศษหน้าตาเป็นยังไง)
วิ่งจากด้านหน้าโรงหนัง ไปยังรถเก๋งสีเข้มที่จอดไกลออกไปไม่มาก 
ท่าทีของพวกเขา ไม่ได้ดึงดูดสายตาของผม
เท่ากับ เสียงหัวเราะ และรูปร่างที่ดูคุ้นตา

และในวินาทีนั้นเอง .. ที่ผมวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เท้าของผมจะส่งแรงผลักดัน
และไปหยุดอยู่ด้านหน้ารถคันนั้น.. ผมปราดไปที่ด้านข้างคนขับ และทุบกระจก..

ผมเห็นใบหน้าฉงนของผู้ชาย.. แต่แววตาที่ผมไม่อยากคาดเดาของคนคุ้นเคย
ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ของเขานี่สิ ที่ทำให้ผมไม่อยากจะรู้เลยจริง ๆ

เธอลดกระจกลง

"ไหนว่าทำการบ้าน ไหนว่ารายงานเยอะ แล้วหมอนี่เป็นใคร?"
ผมโกรธ..ผมงง และผมสับสน

" เอ่อ..เดี๋ยวนะครับ ผมเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยของน้องแป้งครับ
วันนี้น้องแป้งกับเพื่อนๆทำงานที่มหาลัยจนค่ำ
ผมเองก็กลับค่ำ เลยอาสามาส่งเธอ ก่อนกลับเลยชวนทานข้าว
...แล้วก็ แวะดูหนังกันนิดหน่อย.."

"หุบปาก ! ผมถามแฟนผม " ผมตะโกน
ก่อนจะเห็นแววตาเธอที่เงยหน้าขึ้นมาสบตาผม

"อาร์ทนั่นแหละที่หยุดพูด เรื่องจริงก็เป็นอย่างที่พี่ต้นบอกนั่นแหละ
ทำไมล่ะ ไม่เชื่อก็ไม่ต้องเชื่อสิ"

"อ๋อ... ชื่อต้น .. ชอบแย่งแฟนชาวบ้านนักหรือไง " ผมหยุดไม่ได้..
วาจาที่หลุดไปล้วนตามโทสะทั้งสิ้น

"หยุดนะอาร์ท พี่ต้นเค้าไม่ใช่คนแบบนั้น อาร์ทจะไปไหนก็ไปเลยไป
แป้งไม่อยากจะคุยกับอาร์ทแล้ว .." 
เธอพูดเสียงกร้าวก่อนจะหันไปหาผู้ชายคนนั้น

"ไปกันเถอะค่ะพี่ต้น.." กระจกค่อย ๆ เลื่อนขึ้น.. ต่างกับหัวใจผมที่หล่นวูบ..

อาจเพราะ..พอจะรู้อนาคตความรักระหว่างเรา..ได้อย่างลาง ๆ แล้ว

 

...

ตอนหน้าเพลง "พูดไม่ออก"
เนื้อเรื่องต่อเนื่องกัน :)