บทเพลงแห่งสายลม

..สายลม..
หลายคนชื่นชอบสายลม..ยามสัมผัสต้องผิวกาย
ลมหนาว..อาจสะท้านถึงกระดูก..แต่เสน่ห์ของมันไม่เคยมีที่สิ้นสุด
ลมร้อน..อาจแผดเผาให้กายต้องดับมอดได้..

เรามองไม่เห็นลม
แต่เชื่อกันเสมอว่า..ลม นั้นมีจริง
เหมือนบางสิ่ง..ที่จับต้องไม่ได้ แต่เชื่อว่ามีจริง

ลม จับต้องไม่ได้ แต่สัมผัสได้จากการไหวเอนของสิ่งของรอบตัว

เมื่อครั้งยังเด็ก
ทุกครั้งที่รู้สึกร้อนกาย..อยากหาอะไรมาคลายร้อน
แม่จะสอนว่า
อยู่นิ่ง ๆ..เดี๋ยวลมจะพัดมาเอง
มันยากที่จะให้เด็กเล็ก ๆ..ที่แสนจะวุ่นวายอยู่นิ่ง ๆ
รอคอยการสัมผัสของสายลม
แต่เมื่อลองดู..ลองนิ่ง
สายลมเอื่อย..อ่อน..จะพัดมาช้า ๆ..
ไล้ผิวเบาบาง..
สัมผัสที่อ่อนโยน

ความรัก..ก็เหมือนสายลม
หากวิ่งหา..วิ่งวน..ยากจะเจอ
แต่เมื่ออยู่นิ่ง..ปล่อยให้สายลมแห่งรักพัดเข้ามาหาเอง
เมื่อนั้น..จะสัมผัสถึงรักที่อบอุ่นและอ่อนโยน

รัก..มีด้านร้ายของมัน
ไม่ต่างกับลม
ลมหนาวที่พัดพาเอาความอบอุ่นไปจากกาย..
ทิ้งไว้แต่ความหนาวเหน็บที่เจ็บปวด..
ลมร้อนที่พัดพาความร้อนแรง..แผดเผาให้กายต้องทุรนทุราย

เคยสังเกตุไม๊
เมื่อคุณมีรัก และจัดการความรักนั้นไม่ได้
ใจคุณทุกข์..ทุรนทุราย
ราวกับจะขาดความรักนั้นไม่ได้
พอวันหนึ่ง คุณเจ็บจนทนไม่ไหว
ลุกขึ้นมา ตัดเยื่อขาดใย
เหมือนคุณเจอสายลมที่ผิด พายุที่โถมทับ
มันหนักเกินไป
คุณหนีมันมาได้แล้ว..หลบซ่อนแล้วในที่ปลอดภัย

แต่ในที่สุด..
เมื่อคุณต้องดำเนินชีวิตต่อไป
สายลมก็จะหวนกลับมา..
เวลานั้น อยู่ที่คุณจะรับมือกับมันอย่างไรแล้ว..