She

เธอ..คนที่รักฉัน..มากยิ่งกว่าที่ฉันรักตัวเอง

เธอ..คนที่ห่วงฉัน..มากกว่าใครที่ไหนจะห่วงเท่า

เธอ..คนที่เข้าใจฉัน..และไม่มีใครจะเข้าใจฉันได้มากเท่าเธอ

เธอไม่เคยยิ้ม..ในเวลาที่ฉันร้องไห้

แต่เธอเคยร้องไห้..ในเวลาที่ฉันหัวเราะ

ไม่มีอะไรในโลกนี้

จะบอกความรู้สึกที่เธอมีให้กับฉันได้ทั้งหมด

แต่ฉันก็รู้ได้..ด้วยสิ่งที่เธอทำให้เสมอมา

เวลาเปลี่ยนไป..วันผ่านวัน..คืนผ่านคืน

ต้นกล้าต้นน้อยเติบใหญ่ขึ้น

แต่เธอยังเฝ้าเอาใจใส่..ระแวดระวังภัย..

พร้อมเสมอที่จะอ้าปีกปกป้อง..ยามแลเห็นถึงอันตรายที่จะมาถึง

แต่หลายครั้ง.. ต้นไม้ต้นน้อย ก็คอยเอาหนามบาดให้มือเธอเจ็บ

สร้างความกังวล..ไม่สบายใจ..ให้หลายครั้งหลายครา

อยากรู้...เธอเคยเบื่อบ้างไหม?..

อาจเคย..แต่ด้วยหัวใจรักอันยิ่งใหญ่

เธอไม่ทิ้งมันไป..แต่ยังเฝ้ารอด้วยความอดทน

หวังเพียงวันหนึ่ง.. ต้นไม้น้อย

จะเข้าใจในชีวิต..และวัตถุประสงค์

ที่ผู้สร้าง ต้องการ

หลายหยดน้ำตาจากผู้ดูแล..คือน้ำตาแห่งความห่วงใย

หลายหยดน้ำตาจากต้นไม้น้อย...คือน้ำตาของการเอาแต่ใจ

ช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง...แต่ก็อยู่กันได้เสมอมา

เราอาจแตกต่างจากมนุษย์ทุกคนในโลก

แต่แม้มีเพียงหนึ่งคนที่เข้าใจเรา

ชีวิตก็ไม่สิ้นซึ่งความหวัง

ขอบคุณค่ะแม่..

ไม่มีเธอวันนั้น..จะไม่มีฉันในวันนี้..เลย