เด็กหญิงกับต้นไม้น้อย

เด็กหญิงกับต้นไม้น้อย

ยังมีเรื่องเล่า ในหมู่นักธรรมชาติวิทยา มาเนิ่นนาน กับการเปลี่ยนแปลงสายพันธ์ของพืช 
ว่าพืชชนิดหนึ่ง จะเปลี่ยนเป็นอีกชนิดได้หรือไม่ ถ้ากาลเวลาเปลี่ยนไป 

เรื่องเล่ามาจากเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ.. เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของนักธรรมชาติวิทยา 

วันหนึ่ง พ่อของเด็กหญิงนำต้นไม้ต้นเล็ก ๆ หน้าตาประหลาดกลับมาบ้าน 
เด็กหญิงมองเห็นแล้วนึกรัก เธอชอบต้นไม้ต้นเล็ก..หน่อของต้นไม้น้อยนี้มีสีเขียวอ่อน..
เมื่อต้องแสงแดดสีทองยามเย็น..ชวนให้หลงใหล 

เธอเอ่ยปากขอต้นไม้น้อยนี้จากบิดา และนำกลับมาดูแล 
เธอวางกระถางสีขาวใบเล็กไว้ริมหน้าต่าง.. ต้นไม้น้อยโตวันโตคืน 
ด้วยความรักและการดูแลจากเด็กหญิง เธอไม่เคยลืมที่จะรดน้ำทุกเช้าเย็น 
ทุกคืนก่อนนอนก็พูดคุยกับต้นไม้น้อย เพราะคุณพ่อของเธอบอกว่า 
การพูดกับต้นไม้ ทำให้ต้นไม้สุขภาพดี

เวลาผ่านไป..ต้นไม้เติบโตขึ้น เด็กหญิงเริ่มสังเกตเห็นว่า ลำต้นของมันมีหนามแหลม 
เมื่อมือเล็ก ๆ ของเธอแตะต้อง หนามนั้นจะทิ่มตำมือให้เธอบาดเจ็บเสียทุกครั้ง
เด็กหญิงสงสัยเจ้าต้นไม้น้อย เธอจึงถามมัน 

" ต้นไม้น้อย ทำไมเธอถึงมีหนามล่ะ เธอไม่ใช้ต้นกุหลาบสักหน่อย" 

ต้นไม้น้อย บิดกิ่งก้านของมันอย่างเกียจคร้าน ก่อนจะทำตาวาววับตอบเด็กหญิง 

" โถ ๆ เด็กหญิงจ๋า ฉันไม่ใช่กุหลาบก็จริง
แต่ตระกูลของฉันมาจากพืชชั้นสูง และที่แน่นอน 
กุหลาบก็มาจากตระกูลพืชชั้นสูงเหมือนกัน เราจึงมีหนามเหมือนกันยังไงล่ะจ๊ะ " 

" อย่างนี้เองหรือ แล้วเธอชื่อต้นอะไรกันล่ะจ๊ะ ต้นไม้น้อย " เด็กหญิงยังคงไม่คลายสงสัย

ต้นไม้น้อยกระแอมในลำคอ ก่อนจะยืดกิ่งของมันขึ้นมา ให้เข้าใกล้ตัวเด็กหญิง 

" เธออยากรู้ ก็ต้องรอคอยดูดอกของฉันสิจ๊ะ..
เมื่อฉันออกดอก เมื่อนั้น เธอก็จะรู้ชื่อของฉันเอง" 

เด็กหญิงทำตาโต.. แต่ก่อนที่เธอจะอ้าปากถาม ต้นไม้น้อยก็ยิ้มอย่างรู้ในความคิดของเด็กหญิง 

" แหม ๆ..ก็พ่อของเธอจะเป็นคนบอกเธอเองไงจ๊ะ..
ฉันว่าน๊า..เค้าก็คงยังไม่รู้หรอก ว่าฉันคือต้นอะไร 
แต่ฉันก็มั่นใจเหลือเกิน..ว่าตัวเอง มาจากพืชตระกูลชั้นสูงแน่นอน " เมื่อจีบปากจีบคอจบ 
เจ้าต้นไม้ก็ขยับกิ่งลงไปตามเดิม

มันหลับลงในไม่ช้า.. 

เด็กหญิงเฝ้ามองอย่างชื่นชม..ต้นไม้นี้ฉลาดนัก..มาจากพืชตระกูลชั้นสูงด้วย ..
เราจะต้องดูแลมันอย่างดี จะให้ต้นไม้น้อยเติบโตเป็นต้นไม้ที่สวยงามและแข็งแรง..
และมิตรภาพระหว่างเราจะยังคงอยู่เช่นนี้เสมอไป 

หลายวันผ่านไป.. เด็กหญิงวุ่นวายกับกิจกรรมที่โรงเรียนของเธอ 
เธอฝากให้พี่ชายช่วยรดน้ำเจ้าต้นไม้ให้ 
เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอก็ทำเพียงแค่บอกราตรีสวัสดิ์กับเจ้าต้นไม้ แล้วก็หลับไป...

คืนหนึ่ง.. เด็กหญิงตกใจตื่นขึ้นมา กลางดึก..
เธอได้ยินเสียงเจ้าต้นไม้ร้องไห้จากริมหน้าต่าง 
แสงจันทร์ในคืนนี้ส่องให้เห็น ถึงต้นที่เติบโตขึ้นมาก มันเพียบพร้อมไปด้วยหนามที่แข็ง..
เรียงรายไปทุกซอกของกิ่งก้าน 

" เป็นอะไรหรือ ต้นไม้น้อย " เด็กหญิงถามขึ้นด้วยความห่วงใย
เจ้าต้นไม้ปรายตามายังเด็กหญิง 
ก่อนจะสะบัดหน้าพรืด..ใส่เธอ มันส่ายกิ่งก้านของมันไปมา
ราวปฏิเสธไม่ตอบในคำถามของเด็กหญิง 

เด็กหญิงหน้าสลด..หรือเพราะเธอไม่ได้เอาใจใส่มัน
เจ้าต้นไม้น้อยคงเสียใจเพราะเรื่องนี้เป็นแน่ 
เธอสูดลมหายใจ ก่อนจะยิ้มอย่างเอาใจให้กับต้นไม้น้อย 

" โกรธฉันหรือจ๊ะ ต้นไม้น้อย ฉันขอโทษนะ
ที่ไม่มีเวลาให้เธอหลายวันมานี้ อย่าโกรธฉันเลยนะจ๊ะ 
ไม่ว่าฉันจะอยู่ที่ไหน..และทำอะไร ฉันก็คิดถึงเธอเสมอนะ.."
เจ้าต้นไม้เอียงคอมองอย่างไม่แน่ใจ 
แต่มันก็ยังคงหันหน้าหนี เด็กหญิงอยู่เช่นนั้น

" เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหมจ๊ะ มิตรภาพระหว่างเราจะยังคงอยู่ตลอดไปใช่ไหม ..
ยกโทษให้ฉันเถอะนะ ต้นไม้น้อย...ฉันรักเธอเหลือเกิน
อย่าโกรธฉันอีกเลยนะจ๊ะ..ต้นไม้น้อย " 
เจ้าต้นไม้หันกลับมา มันทำหน้าตาประหลาดใจ 
ในความประหลาดใจนั้น เด็กหญิงเห็นประกายแห่งความสุขอยู่ภายในนั้น 

" รักหรือ รักแปลว่าอะไร " เจ้าต้นไม้ถามอย่างสงสัย.. 
มันชอบคำนี้เสียจริง ช่างไพเราะ..จับใจ..ลึกซึ้ง.. 

" รักมีมากมายในความหมาย รักคือการให้ เสียสละ
เข้าใจ จริงใจ ..เยอะแยะในความหมายจ้ะต้นไม้ " 

" อย่างนั้นหรือ..อืม ๆ..ดีจัง " เจ้าต้นไม้พยักกิ่งก้านรับรู้อย่างสนใจ 

เด็กหญิงยิ้มกว้างอีกครั้ง เมื่อเจ้าต้นไม้ดูจะไม่มีอาการขุ่นเคืองเธอแล้ว 

" ไม่โกรธฉันแล้วนะจ๊ะ พรุ่งนี้เช้า เรามาคุยกันใหม่นะจ๊ะ ฉันไปนอนต่อก่อน "
เธอบอกลาต้นไม้น้อย 
โดยไม่ทันสังเกตเห็นปุ่มดอกเล็ก ๆ ที่งอกขึ้นตามซอกกิ่งของต้นไม้น้อย 

" อือ..." เจ้าต้นไม้รับคำลอยลม..มันยังคงวนเวียนอยู่กับความหมายของคำว่า
"รัก"..ความหมายดีอะไรเช่นนี้นะ

เจ้าต้นไม้คิดกับตัวเอง.. เมื่อมันหันไปยังเด็กหญิงอีกครั้ง
ก็พบว่า เธอนอนหลับสนิทไปแล้ว.. 
เสียงลมหายใจที่ผ่อนเข้าออกเป็นจังหวะ แผ่วเบา.. 

รักคือการให้หรือ..การเสียสละหรือ...ให้..เธอรักฉัน..
เธอจะต้องให้ฉัน..เด็กหญิง ..เจ้าต้นไม้พูดกับตัวเอง 
ในขณะที่เฝ้ามองเด็กหญิงยามหลับใหล 

เช้าวันต่อมา เป็นวันหยุด พ่อแม่และพี่ชายของเด็กหญิงออกไปธุระ
เด็กหญิงซึ่งไม่ได้ไปโรงเรียน 
ต้องอยู่บ้านคนเดียว เธอจึงตื่นสายได้ 

เมื่อเด็กหญิงลืมตาขึ้น เธอพบว่า ต้นไม้น้อยที่ริมหน้าต่าง
กำลังออกดอกสีสวยหลายดอก ..ดอกสีม่วงชมพู.. 
..สวยอะไรอย่างนี้..เด็กหญิงคิด.. 

" สวยจังเลยจ้ะ ต้นไม้น้อย เธอออกดอกแล้ว ทีนี้ฉันก็จะได้รู้แล้ว ว่าเธอคือต้นไม้อะไร "
เด็กหญิงพูดกับต้นไม้ 

เจ้าต้นไม้หันกลับมา..มันแกว่งไกวกิ่งก้านเบา ๆ..ราวเรียกให้เธอเข้าไปใกล้ 

เมื่อเด็กหญิงเดินเข้าไปใกล้ กิ่งก้านเหล่านั้นก็แผ่ขยาย..พุ่งเข้ามาหาเด็กหญิงอย่างรวดเร็ว.. 
" โอ๊ะ..โอ๊ย..ฉันเจ็บนะต้นไม้ เธอจะทำอะไร..โอ๊ย.."
กิ่งก้านที่เต็มไปด้วยหนามแหลมของต้นไม้ 
เกาะเกี่ยวเด็กหญิง..มันพันไปรอบตัวเด็กหญิง...

จุดมุ่งหมาย..คือนำพาเด็กหญิงเข้าไปสู่โลกแห่งพันธุศาสตร์ 

เพราะเด็กหญิงบอกว่ารักมัน..และมันเองก็คาดหวังให้เด็กหญิงเสียสละให้กับมัน 
ในทุกคืนที่เด็กหญิงหลับ..เธอไม่เคยรู้เลยว่า เจ้าต้นไม้แอบเปิดหนังสือ..
ค้นสูตรยาลับ..ที่สามารถทำให้ต้นไม้ กลับกลายเป็นมนุษย์ได้
ด้วยพิธีกรรมของ หมอผีแห่งเกาะอันไกลโพ้น..
แม้ยังไม่มีบทพิสูจน์ว่าทำได้จริงหรือไม่ แต่เจ้าต้นไม้ก็อยากจะลอง.. 

มันรอเวลานี้มาแสนนาน..รอวันที่จะหยิบเอาดวงใจมนุษย์..ที่รักในต้นไม้..
นำมาปรุงกับส่วนผสมหายาก อีก 2-3 อย่าง 
ซึ่งมันได้จัดเตรียมหาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว.. 

เวลานี้ สิ่งเดียวที่มันยังขาดอยู่ คือ หัวใจของเด็กหญิงที่รักมันนั่นเอง.. 

"อย่าทำ...อย่าทำ..แบบนี้..เลย..ต้นไม้..น้อย.." เสียงเด็กหญิงแผ่วลง
เมื่อร่างกายเล็ก ๆต้องสูญเสียเลือด จากหนามอันมากมายของต้นไม้

" ไหนเธอว่า เธอรักฉันยังไงล่ะ เด็กหญิง เธอต้องเสียสละ ให้ฉันได้เป็นมนุษย์ 
ฉันต้องได้เป็นมนุษย์ เธอเข้าใจฉันนะ.."
เจ้าต้นไม้ชั่วร้าย กล่าววาจาอย่างเห็นแก่ตัว ..
และปล่อยกิ่งก้านที่เต็มไปด้วยหนาม..เข้าไปในปากของเด็กหญิง 
มันผ่านไปยังลำคอ..และเส้นเลือด..ก่อนจะพุ่งตัวไปยัง 
ตำแหน่งสำคัญ..หัวใจ มันใช้กิ่งหนามอันแหลมคม 
เกาะรอบ หัวใจดวงน้อย ๆ ของเด็กหญิง..

แต่ก่อนที่มันจะรั้งให้หัวใจนั้นหลุดออก..เด็กหญิงก็ตกใจตื่น.. 

เด็กหญิงลืมตาขึ้น เธอผลุนนั่งขึ้นทันที พลางหันมองต้นไม้อย่างระแวง..
.เมื่อครู่เธอฝันร้าย แต่ภายในฝัน บอกเธอว่า ต้นไม้น้อยที่มีหนามต้นนี้..
เป็นศัตรูมากกว่ามิตร..หรือเธอกำลังหลงรักและดูแลตัวอันตรายอยู่กันแน่ 

เจ้าต้นไม้หันหน้ามายิ้มแย้มให้กับเธอ พลางตะโกนเสียงใสมาว่า 

" เด็กหญิงจ๊ะ..นี่ไงล่ะ ดอกของฉัน ฉันออกดอกแล้วนะ มาดูเร็ว ๆ สิ " 

เด็กหญิงไม่ตอบอะไร เธอตรงไปยังชั้นหนังสือ
หยิบหนังสือสายพันธุ์พืชมีหนามมาเปิดอ่าน 
ไม่นาน เด็กหญิงก็รู้ได้ ว่าเจ้าต้นไม้น้อยที่เธอเฝ้าดูแลมาตลอดนั้น คือต้นอะไร ..มันคือ.. 

" ต้นไม้น้อย ฉันรู้แล้วว่าเธอคือต้นอะไร " เด็กหญิงตอบเสียงเรียบ 

" อะไรหรือจ๊ะ.." ต้นไม้น้อยทำเสียงใส ในขณะที่ขยายกิ่งไปด้านหลังของเด็กหญิง.. 

" ไมยราบ.." เด็กหญิงรู้ความคิดของเจ้าต้นไม้อยู่ก่อนแล้ว
เธอจึงกระโดดหนีทันทีในมีมือไม้เบสบอล 
เธอฟาดมันลงเต็มเหนี่ยวที่กระถางต้นไม้... 

เจ้าต้นไม้ล้มลง..กระถางสีขาวที่คอยเฝ้าดูแลมาตลอดแตกกระจาย.. 
แต่ก่อนที่มันจะหมดลม..มันขอร้องเด็กหญิงด้วยน้ำเสียงที่อ่อนแรง..

" เด็กหญิงน้อย.. ในเมื่อเธอรู้แล้ว ว่า ฉันไม่ดี..และในเมื่อฉันจะต้องตายไปแล้ว.
.ได้โปรดเถอะ..ได้โปรดเก็บ ดอกของฉันเอาไว้..เพื่อเป็นที่ระลึกถึงวันคืนดี ๆ ของเรา.. 
เธออาจอยากลืมฉัน..ในสิ่งเลวร้าย..
แต่ฉันอยากให้เธอจดจำฉันในสิ่งดี ๆ..ที่ฉันมี..ได้ไหมจ๊ะ.."

เด็กหญิงก้มหน้านิ่ง..เวลาแสนนาน..เธอเฝ้ารักและดูแล..เธอห่วงใยและใส่ใจ..
มีหรือที่เธอจะลืมเลือนต้นไม้น้อยได้ง่ายๆ 

" ก็ได้.." เด็กหญิงก้มลงหยิบดอกไม้สีสวยอย่างเบามือ
เธอวางมันลงในกล่องไม้สีฟ้าอ่อนของเธอ.. 
เจ้าต้นไม้ลอบยิ้มอย่างเลือดเย็น..ก่อนที่จะหลับตาลง..และจากไปตลอดกาล..
(ตามความคิดของเด็กหญิง) 

เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เด็กหญิงจำไม่ได้ เธอรู้แค่ การสูญเสียต้นไม้น้อย
ช่างเป็นความเจ็บปวดเหลือเกิน 
เหมือนความเจ็บปวดในความฝันคืนนั้นไม่มีผิดเพี้ยน..

เกือบ 3 อาทิตย์ของการจากไปของต้นไม้
เด็กหญิงเฝ้ามองดอกไม้ในกล่องของเธอ สีของมันซีดลง 
คงเพราะไม่เจอแดด..ดูมันอ่อนแรง..
คงต้องลากันตลอดกาลอย่างแท้จริงแล้วกระมัง..เด็กหญิงรำพึงกับตัวเอง 
ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบดอกไม้สีอ่อน
โปรยลงไปยังพื้นหญ้าเบื้องล่าง ภายนอกหน้าต่างของเธอ 


ใครจะรู้ได้บ้าง..ว่าในเวลาอีกไม่ช้า ไมยราบต้นใหม่ก็จะผุดขึ้นมาแทนที่ต้นเก่า 
เกสรของมัน เป็นเสมือนรากเล็ก ๆ ที่เก็บชีวิตมากมายเอาไว้
มันพร้อมที่จะเติบโตอีกครั้งแล้ว 
และครั้งนี้..อะไรจะเกิดขึ้นบ้าง..ชีวิตของเด็กหญิงจะเป็นอย่างไร 


.......... 

ความรักที่ผิดหวัง
หากเก็บไว้..แม้เพียงสิ่งเดียวที่ทำให้ย้อนระลึกถึงความหลังครั้งเก่าได้
ใครจะคาดเดาได้ว่า ..เมื่อใดที่มันจะย้อนกลับมาอีกหรือไม่..
และพร้อมที่จะทำร้ายหัวใจของผู้ที่ครั้งหนึ่ง 
รัก..และยังรักอยู่..หรือเปล่า..

 

 

 

อาทิมา